به گزارش خبرگزاری حوزه، شهید مطهری در اثر معروف آزادی معنوی به موضوع «آزادی معنوی در سیره امیرالمؤمنین علیه السلام» پرداختهاند که تقدیم شما فرهیختگان میشود.
امیرالمومنین وقتی که برای جنگ صفّین میرفت یا از آن برمیگشت، به شهر انبار- که الآن یکی از شهرهای عراق است و از شهرهای قدیم ایران بوده است- رسید. ایرانیان آنجا بودند.
عدهای از کدخداها، دهدارها، بزرگان به استقبال خلیفه آمده بودند.
به خیال خودشان علی علیه السلام را جانشین سلاطین ساسانی میدانستند.
وقتی که به ایشان رسیدند، در جلوی مرکب امام شروع کردند به دویدن.
علی علیه السلام صدایشان کرد، فرمود: چرا این کار را میکنید؟
گفتند: آقا! این یک احترامی است که ما به بزرگان و سلاطین خودمان میگزاریم.
امام علیه السلام فرمود: نه، این کار، را نکنید.
این کار، شما را پست و ذلیل و خوار میکند.
چرا خودتان را در مقابل من که خلیفهتان هستم خوار و ذلیل میکنید؟
من هم مانند یکی از شما هستم.
تازه شما با این کارتان به من خوبی نکردید بلکه بدی کردید.
با این کارتان ممکن است یک وقت خدای ناکرده غروری در من پیدا شود و واقعاً خودم را برتر از شما حساب کنم.
یک آزادمرد،این را میگویند.
کسی که آزادی معنوی دارد، کسی که ندای قرآن را پذیرفته است: «الّا نَعْبُدَ الَّا اللَّهَ»؛ جز خدا هیچ چیزی را، هیچ کسی را، هیچ قدرتی را، هیچ نیرویی را پرستش نکنیم.
نه انسانی را، نه سنگی را، نه حجری را، نه مَدَری را، نه آسمان را، نه زمین را، نه هوای نفس را، نه خشم را، نه شهوت را، نه حرص و آز را و نه جاه طلبی را، فقط خدا را بپرستیم.
آن وقت او میتواند آزادی معنوی بدهد.
منبع: کتاب آزادی معنوی، ص ۲۰
نظر شما